Perfect. Perfect was deze dag, deze ochtend, dit moment.
De reiger stond met uitgestrekte hals aan de waterkant. De lucht was fris, de hemel helder, het vlakke water weerspiegelde de bomen en de roze glans van de omhoogkruipende ochtendzon. Natuurlijk wist de reiger maar al te goed dat een gevoel als dit nooit bleef. Altijd gebeurde er wel weer iets wat de boel verstoorde. Wolken voor de zon. Schreeuwende meeuwen. Schaamteloze viervoeters. En elke keer, tegen beter weten in, kon de reiger zich niet voorstellen dat zijn vredige gemoedstoestand ooit anders zou zijn. Ultieme rust, zowel aan zijn buitenkant, zichtbaar voor anderen, als aan de binnenkant waar de rimpelloze waterspiegel in zijn buik dreef en de blauwe heldere hemel in zijn kop. Hij keek met zijn ogen naar binnen en zag daar precies hetzelfde als buiten. De zon scheen vanuit zijn kruin. Hij daalde af in zijn buik om zijn evenbeeld in de waterspiegel te ontmoeten. ‘Dag Reiger.’
Het stille water begon zich te roeren… De kop van de kikker plopte boven water! Huh? De Kikker? In zijn eigen buik? Direct sperde hij zijn ogen open en keek om zich heen. De vijver was nog even vlak als daarvoor en nergens een kikker te bekennen. Opgelucht zakte de reiger weer in zijn rust.
Al bleef het toch knagen, daar beneden, linksonder in zijn buik. Want het was zeer ongewoon, die verschijning van zojuist. Zeer ongepast ook.
Het begon te waaien. Kraaien. Kraaien in de lucht.
november 20, 2017
En, wat gaat er nu gebeuren? Is de kikker veilig?
november 20, 2017
De kikker is een eindje aan het zwemmen hoor ;-). Blijkbaar leeft de kikker ook in de reiger zijn binnenste…