Wat een leuke verrassing. Deze foto kwam ik zojuist tegen op boekblad.nl. Na de knip van de camera heb ik een leuk gesprek gehad met de fotograaf. Ze bleek een naamgenoot van degene die me tot het gedicht heeft geïnspireerd.
Tweelingzus in de rozentuin
Ik aai je hond. Je geeft me de foto
van twee kleine zusjes in de sneeuw
we droegen knalrode laarsjes
Nu, schoenmaten later, is het lente
Je zoemt. Neuriet bijna. Over de liefde
Sinds je hem kent schrijf je gedichten
Sinds je hem kent schrijf je gedichten
Zal je dichten?
Over een met sneeuw bedekte rozentuin?
Over voetstappen, steeds verder uiteen-
lopend. Een hond die snuffelt, huilt
Zal je schrijven over een hond die huilt?
Als we afscheid nemen, roept m’n hart:
laat mij je muze zijn.
Ik zeg: groeten aan je man
Gepubliceerd in ‘Liegen op een hoger plan’, Uitgeverij Van Gennep, 2015
Leave a Reply